- śmiać się do rozpuku
- śmiać się do rozpuku {{/stl_13}}{{stl_7}}'śmiać się żywiołowo, zanosić się śmiechem; pękać ze śmiechu': {{/stl_7}}{{stl_10}}Widzowie śmiali się do rozpuku. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
śmiać się do rozpuku
Look at other dictionaries:
śmiać się — ndk Xb, śmieję się, śmiejesz się, śmiej się, śmiał się, śmiali się a. śmieli się 1. «objawiać wesołość za pomocą swoistego skurczu mięśni twarzy i jednoczesnego wydawania charakterystycznego głosu» Śmiać się donośnie, po cichu. Śmiać się… … Słownik języka polskiego
śmiać się — 1. Czyjeś oczy się śmieją; oczy się komuś śmieją; (ktoś ma) śmiejące się oczy «czyjeś oczy mają wesoły wyraz»: Schwytał ją za kołnierz i wydobył z dna rozpaczy na jasność słoneczną. Oczy mu się śmieją i nieustannie gada. Śmiech jego jest wyraźny… … Słownik frazeologiczny
rozpuku — rozpuku* {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. śmiać się do rozpuku {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
skręcać się — 1. Skręcać się ze śmiechu «śmiać się gwałtownie, nie móc przestać się śmiać; śmiać się do rozpuku»: Przez chwilę patrzył zdumiony, a potem nagle zaczął się śmiać. Doprawdy, łatwo przychodziła mu zmiana nastroju. Opadł na fotel i skręcał się ze… … Słownik frazeologiczny
do rozpuku — dziś tylko we fraz. Śmiać się do rozpuku «śmiać się głośno, serdecznie, ze wszystkich sił; zaśmiewać się» … Słownik języka polskiego
brać się [trzymać się, łapać się i in.] za boki ze śmiechu — {{/stl 13}}{{stl 7}} śmiać się z kogoś, czegoś bardzo; śmiać się do rozpuku : {{/stl 7}}{{stl 10}}Na widok takiego cudaka ludzie brali się, łapali się, trzymali się za boki ze śmiechu. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zaśmiewać się — ndk I, zaśmiewać sięam się, zaśmiewać sięasz się, zaśmiewać sięają się, zaśmiewać sięaj się, zaśmiewać sięał się «śmiać się długo, serdecznie, niepohamowanie; zanosić się śmiechem» Zaśmiewać się do łez, do rozpuku. Zaśmiewać się z czyichś… … Słownik języka polskiego
zaśmiewać się — do rozpuku, do łez zob. śmiać się 3 … Słownik frazeologiczny
pękać — ndk I, pękaćam, pękaćasz, pękaćają, pękaćaj, pękaćał pęknąć dk Vc, pękaćnę, pękaćniesz, pękaćnij, pękł, pękłszy 1. «przestawać być całym wskutek tworzenia się rysy, szczeliny, otworu; łamać się na kawałki» Lód pęka na rzece. Skóra pęka na rękach … Słownik języka polskiego
skręcić — dk VIa, skręcićcę, skręcićcisz skręć, skręcićcił, skręcićcony skręcać ndk I, skręcićam, skręcićasz, skręcićają, skręcićaj, skręcićał, skręcićany 1. «spoić, zespolić, połączyć ze sobą luźne, równolegle ułożone włókna, nici itp., kręcąc je razem,… … Słownik języka polskiego
